مرکز نوآوری دانشگاه MIT

دانشگاه ام آی تی یکی از برترین مراکز تحقیقاتی در سراسر دنیا بوده و همواره در رشته‌های مهندسی نامی شناخته شده در عرصه تحقیقات و فناوری‌های پیشرفته داشته است. این دانشگاه در ایالت ماساچوست و در نزدیکی شهر بوستون قرار دارد. ام آی تی در سال ۱۸۶۱ میلادی تاسیس شد و در حال حاضر بیش از ۱۱ هزار دانشجو در این دانشگاه مشغول به تحصیل می‌باشند. هر چند دانشگاه ام آی تی به حضور قدرتمند در رشته‌هایی همچون مهندسی و علوم رایانه زبانزد خاص و عام بوده است اما در سال‌های اخیر پیشرفتی چشمگیر در سایر رشته‌ها نیز داشته است به نحوی که در رتبه بندی جدید در بسیاری از حوزه‌ها از جمله اقتصاد، شیمی و زبانشناسی نیز رتبه نخست رابه خود اختصاص داده است.

دانشجویان، فارغ التحصیلان، اساتید و اعضای هیئت علمی این دانشگاه تا سال ۲۰۱۵ موفق به دریافت ۸۴ جایزه نوبل شده‌اند. نکته جالب توجه، تنوع جوایز در رشته‌های گوناگون است به نحوی که بجز در رشته ادبیات، در سایر حوزه‌های دیگر یعنی اقتصاد، شیمی، فیزیک، پزشکی و حتی صلح جوایز زیادی را کسب کرده‌اند. در فراوانی جوایز کسب شده نیز فیزیک در صدر قرار دارد و بر خلاف تصور عموم اقتصاد جلوتر از شیمی، پزشکی و صلح قرار گرفته است که دانشگاه MIT را به عنوان قطب تحقیقات اقتصادی در سطح فوق پیشرفته مطرح ساخته است.

یکی از ویژگی‌های فوق العاده دانشگاه ام آی تی ارائه دوره‌‌های آنلاین از طریق سامانه edX است. از سال ۲۰۱۲ تا به حال بیش از ۱/۳ میلیون فراگیر از ۱۹۰ کشور جهان و در بیش از ۳۴ رشته از این طریق فارغ التحصیل شده اند. کلیه محتوای آموزشی و سر فصل‌های مورد نیاز در سامانه MIT OpenCource قابل دسترس می‌باشد.

 

کلیات معرفی نهاد MIT Innovation Initiative

تا اواخر قرن بیست و یکم، دانشگاه همگام با دولت به خدمت رسانی در مورد نیازهای تحقیقات جنگی می پرداخت. پس از آن، دانشگاه دوباره تصمیم به فعالیت روشن فکرانه در صنعت کرد.در همین حین حقوق مالکیت و استفاده از دانشگاه MIT، حضور کارکنان شرکت های بزرگ در پروژه های تحقیقاتی و آموزشی مشترک با جامعه  MIT شروع شد و تفکر ایجاد نوآوری پدید آمد .رشد اقتصادی و رونق نشانه ای از موسسه فناوری ماساچوست بوده است.از زمان آغاز آن چشم انداز اولیه بنیان گذاران MIT یعنی ویلیام بارتون راجرز (William Barton Rogers) ایجاد محیطی برای پیشرفت، توسعه و کاربرد عملی علم بوده است. MIT با تمرکز بر روی دیدگاه راجرز مفتخر است که در پی آموزش به دانشجویان دارای کادری استثنایی از اساتید و پژوهشگران با بینش و خلاقیتی مثال زدنی پا در راه توسعه مفاهیم و محصولات نوآورانه نهاده اند که نه صرفا اقتصاد و جامعه را متاثر میگرداند ،بلکه نقش مهمی در تشکیل دنیای مدرن را ایفا میکنند.

صد و پنجاه سال پس از دیدگاه راجرز زمانی که MIT دارای ظرفیت های نامحدود و در برگیرنده مسیولیتهایی برای پیشبرد پیشرفت بشریت و در مجموع پیشبرد توسعه گردید، بدنبال راه حل هایی برای مشکلات وحشتناک موجود از قبیل کمبود انرژی، آب و هوا، بهداشت، آموزش، غذا و آب و… به تکاپو پرداخت ،که همین امر در پاییز سال ۲۰۱۳ توسط رییس وقت دانشگاه MIT یعنی رافایل ریف(Rafael Reif) منجر به تاسیس مرکز نوآوری MIT گردید.

رافایل ریف در ۲۱ سپتامبر سال ۲۰۱۲ طی کنفرانسی مطلبی را در مورد این مجموعه بیان کرد:

MIT) در حال حاضر به یک جاذبه بسیار مهم از نوآوری ها و مهارت تبدیل شده است. ما میتوانیم با امکانات مناسب و وجود اتحاد منسجم و برنامه ای مدون به ساختن و رهبری و هموار کردن مسیر نوآوری پرداخته و به عنوان یکی از قوی ترین موتورهای نوآوری در جهان تبدیل شویم.)

این مرکز در موسسه تکنولوژی ماساچوست واقع در خیابان یک برادوی و در طبقه دوازدهم واقع شده است.هدف از تاسیس آن اتصال قسمت های مختلف دانشگاه به منظور تقویت فرهنگ و برنامه ریزی در نوآوری و اصول کارآفرینی عنوان شده است.ماموریتی که برای خود تعریف کرده اند اتصال مسیر های متنوع به منظور تجهیز بخش های مختلف MIT برای حرکت ایده های قدرتمند از مفهوم به تاثیر است. تاسیس این مرکز برای ایجاد  نوآوری پویا با استفاده از آموزشهای هدفمند و با اهرم قدرتمند خود دانشگاه نهایتا منجر به پرورش یک جامعه متصل و متمرکز از محققان علوم نوین گردیده است.

چشم انداز مد نظر خود را چنین تعریف میکنند:

۱-فعالیت به عنوان یک متصل کننده در سراسر طیف گسترده ای از گروه های دانشجویی، برنامه ها، مراکز دانشجویی اختصاص داده شده در مجموعه.

۲-حمایت همه جانبه از نوآوری ها و کارآفرینی های موفق MIT برای رسیدن به دانشجویان و شرکای خارجی

۳-پر کردن شکاف های موجود این حوزه از طریق برنامه های آموزشی جدید، تلاشهای هدفمند پژوهشی و فیزیکی برای رسیدن به پیشرفت های آتی.

یکی از مهمترین نقاط عطف این مجموعه استقبال همیشگی آن برای جذب برنامه ها و دانشجویان و همکاران بیشتر است. مجموعه ای که به خوبی توانسته ،دانشجویان با استعداد و کارا و توانمند را در کنار هم جمع کند تا در کنار هم برای ایجاد یک تغییر مثبت در دنیا تلاش کنند.دانشجویانی با توانایی ترجمه ایده ها به نوآوری که در کنار اشتیاق فراوانشان با تمام توان و سرعت بالا بدنبال راه حل ها میگردند.

سیاست این مجموعه تشویق دانشجویان به خروج از چهارچوب بسته رشته های دانشگاهیست و بدنبال تنوع در دانشجویان،ایده ها و نوآوری های خود است که با توجه به خروجی های چندین ساله این مجموعه و همچنین دانشگاه MIT به خوبی توانسته اند این مهم را محقق کنند.در طول فعالیتهای مستمر، مجموعه خود را متعهد میداند که بین ابتکار و نوآوری و عمل پیوند محکمی ایجاد نماید.

در این مجموعه سعی شده دسترسی به اساتید و مراکز و ورود به دوره های آموزشی موجود در مرکز نوآوری به راحتی برای دانشجویان انجام گیرد و از فیلترهای بیش از حد که در دانشگاه های دیگر دیده می شود پرهیز گردد.

استراتژی مرکز نوآوری MIT

به چهار بخش تقسیم میشود:

۱-افزایش توانایی با استفاده از توانمندسازی آموزش های نوآورانه و فرصت سازی های عملی:

MIT در تلاش است که فرآیند تبدیل ایده به تاثیر را تقویت نماید. یکی از این رویکرد ها برای دستیابی به این هدف آموزش و یادگیری است تا تجربیات فیزیکی را برای دانشجویان خود فراهم نماید و توانایی آنان، برای توسعه ایده ها و حل چالش های واقعی را به حداکثر رساند .

۲-توسعه علم و نوآوری در عمل و سیاست

این نتیجه مستلزم تجزیه و تحلیل دقیق و چند بعدی است که منجر به درک ما از نوآوری سازنده تر وکارآمدتر می گردد و در نهایت به ارتقا رتبه MIT در اقتصاد جهانی منجر می شود. ارایه توصیه هایی مبتنی بر شواهد برای طراحی نوآوری منجر به تدوین برنامه های عملی برای رهبران شرکت های بزرگ و سیاست گذاران می شود که در مجموع می تواند به تصمیم گیری های جهانی کمک کند.

کاری که MIT در عمل به نوآوری و تلاش هدفمند درخلق علم میکند به حمایت موارد سه و چهار در استراتژی های آنان منجر می شود:

۳-گسترش جوامع نوآوری و ایجاد تلاطم و جنب و جوش هدفمند در همه سطوح:

دانشجویان و استادان MIT تعامل ویژه و سازنده ای با همکاران و دانشجویان خارجی در سرتاسر دنیا دارند. جوامع نوآوری شامل پنج گروه کارآفرین، دانشگاهی، سیاست گذاران، شرکت های فعال و سرمایه گذاران می باشد که همگی بدنبال اکتشاف،حل مسأله و پیاده سازی راه حل های مقیاس پذیر می باشند.

۴-احیای زیر ساخت های نوآوری و ایجاد زیر ساخت های جدید برای حمایت از آموزش و تحقیقات نوآورانه:

ایجاد محل هایی به منظور تحقق طرح های نوآورانه و بر طرف ساختن مشکلات بر سر راه نوآوری، با اجرای راه حل های مقیاس پذیر از نتایج این استراتژی می باشد و به خودی خود توجه بیش از پیش به نوآور و نوآوری را اثبات می نماید. با تدارک زیر ساخت های جدید دیجیتالی و اتصال آنها به مرکز MIT  می توان به کلیدی برای قفلهای نوآوری دست یافت.

معرفی سه  قسمت فعال مجموعه:

۱-کارآفرینی و نوآوری های کوچک:

یکی از فعالترین قسمت های این مجموعه با نام کارآفرینی و نوآوری های کوچک است که بر پایه آموزش استوار است و به دنبال تربیت دانشجویان خود ،به عنوان رهبران نوآور اقتصادی در آینده می باشد. این مهم با دستیابی به دانش،مهارت،اعتماد به توسعه،بیان چالشها و مسایل دنیای واقعی و ارایه راه حل های کاربردی در دنیای واقعی به هدف اصلی خود میرسد.این بخش در سال ۲۰۱۶ راه اندازی شده است. از فعالیت های آموزشی که در این زمینه انجام شده است، میتوان به ارایه دوره مشترکی از دانشکده مهندسی MIT و مدرسه مدیریت SLOAN  پرداخت که بصورت برنامه ای بین رشته ای و بصورت منسجم در کل دانشکده مهندسی اجرا شد، اشاره کرد. محتوای دوره مذکور ،ترکیب عناصر مفهومی و عملی متمرکز بر ثروت بود.

۲-منابع نوآوری و کارآفرینی

در دانشگاه بیش از ۸۰ منبع قابل دسترس در حوزه نوآوری و کارآفرینی قرار دارد.این مرکز بصورت سالانه نشریه ای را منتشر میکند که به بررسی مجموعه، برنامه ها، فعالیت ها، دستاوردها و معرفی برجسته ترین دانشجویان سالی که گذشته  میپردازد. در این مجموعه انجمن صنفی تأسیس شده است که اعضای آن را  هییت علمی خود دانشگاه و کارکنان تشکیل میدهد. هدف اصلی این انجمن ارتباط و همکاری بیشتر برای رسیدن به اهداف در سراسر دانشگاه می باشد.

لازم به ذکر است که در تکمیل همین مقاله از اخرین نشریه چاپ شده این مجموعه استفاده شده است.

۳- MIT ، آزمایشگاهی برای علوم و سیاست نوآوری

این آزمایشگاه بسیار گسترده برای کمک به توسعه علوم نوآوری تاسیس شده است که در آن به صورت سیستماتیک به مطالعه و تمرین ایده های نوآوری از ابتدای پیدایش تا مرحله ظهور و نهایتا خروجی میپردازد. آزمایشگاه علوم و سیاست نوآوری تلاش میکند  به جای آنکه سیاست گذاران، مدیران ارشد و رهبران کارآفرینی به راهنمایی و تصمیم گیری مبتنی بر شواهد ظاهری بپردازند، به طراحی سیاست های متمرکز بر نوآوری و برنامه ها برای محدوده تحت تسلط خود ،از طریق درک و توجه موشکافانه تر نسبت به سیاست هایی که نوآوری را در سطح ملی و اکوسیستم شکل می دهند ، متمرکز کنند.

ساختار تشکیلاتی

تیم رهبری  مرکز نوآوری MIT  متشکل از اعضای هیئت علمی هر پنج دانشکده MIT می باشد .این مجموعه یک برنامه تدوین یافته برای تقویت و تکامل جدیدی است که با ایجاد مسیرهایی برای جامعه بزرگ MIT و شرکای آن به دنبال انتقال ایده ها به سمت تاثیر گذاری است.این ابتکار ترکیبی از مهارتهای نوآورانه، در حوزه های مختلف می باشد که در پی آن روند نوآوری را با بینش توسعه یافته در می آمیزد .ایجاد ارتباط بین آموزش و پرورش، نوآوری و تحقیقات نوآوری ،سیاست توانایی جامعه را به سرعت افزایش میدهد و  می تواند در آینده نه چندان دور ایده ها و تحقیقات بنیادی را به اثرات اجتماعی و اقتصادی مفیدی تبدیل گرداند.

ساختار مجموعه MIT:

سطح اول:دانشجویان

تمرکز بر روی ارتباط مستقیم دانشجویانMIT و کسانی که به نحوی در نوآوری دست دارند. محلهایی در مجموعه مثل D-LABMISTI ،MIT Sloan Action Learning و… بدین منظور ایجاد شده است. همچنین دوره های آموزشی، جوایز چالش جهانی  IDEAS و GFSA  نیز برای پیشبرد بهتر این هدف طراحی شده است.

سطح دوم: شناسایی بهترین نوآوران در سطح منطقه و جذب آنان:

شناسایی دربین  دانشگاهیان، دولت، شرکت ها، کارآفرینان فردی و سرمایه گذاران ریسک پذیر انجام میگیرد. آموزش اجرایی MIT Sloan ، برنامه های آموزش حرفه ای MIT ، برقراری ارتباط با اساتید و دانشجویان نوآور در سطح بین المللی مثالهایی برای رسیدن به این هدف می باشند.

سطح سوم: تجزیه و تحلیل اکوسیستم نوآوری در سطح منطقه:

اکوسیستم با شرکت در برنامه شتابدهنده کارآفرینی منطقه با نام (MIT REAP) و همچنین با الهام از طرح Deshpande  MIT، به تخصیص بودجه ای مجزا برای تحقیق و توسعه، برگزاری مسابقات و همچنین توسعه شبکه منتورینگ(Mentoring) پرداخته است.

سطح چهارم: ایجاد زیر ساخت های پایدار از طریق نوآوری جهانی

MIT  از طریق گسترش جامعه نوآوری در سطح جهانی و همچنین ایجاد گره هایی با شرکای متنوع (که از اساتید دانشگاهی و دانشجویان گرفته تا سرمایه گذاران و کارآفرینان) انجام میگیرد که یکی از مهمترین ساختارهای این مجموعه می باشد.

تمرکز همیشگی MIT که همیشه بر آن تاکید دارند آموزش و پژوهش است.

نوشته حسن اشراقی (دانشجوی دوره اول کیمیاکالج)